رادیو رسانه‌ای پر رمز و راز

او که تا امروز برنامههای متعددی را در شبکههای رادیویی اجرا کرده داستان رادیویی شدنش را اینطور بیان میکند: داستان ورود من به رادیو به سال ۱۳۸۶ بازمیگردد؛ زمانی که خانم طاهرهسادات هاشمی تصمیم گرفت گروهی از بازیگران جوان و مستعد را به عرصه اجرا و نمایشهای رادیویی وارد کند. او از نویسنده برنامه خود درخواست کرد گزینههای مناسب را معرفی کند و از طریق همین معرفی، من شانس حضور در رادیو را بهدست آوردم. پس از گذراندن آزمون ورودی، همکاری من رسما آغاز شد و در برنامههای رادیو ایران «جانشناس»، «تا انتها حضور» و «سیب نقرهای» به ایفای نقش پرداختم. در کنار هنرمندان برجستهای چون ژاله صادقیان، رضا آفتابی، مجید آقاکریمی، امیر منوچهری و مریم جلیلی تجربهای ناب از هنر رادیویی را رقم زدم. رادیو، رسانهای پررمز و راز است؛ جایی که تخیل در آن حرف اول را میزند و صدای گوینده میتواند مخاطب را به جهانی متفاوت بکشاند. شاید به همین دلیل بود که حضور در این عرصه برایم فراتر از یک حرفه بلکه یک عشق شد. با این حال، سال ۱۳۸۹ با درگذشت طاهرهسادات هاشمی مسیر همکاریام در رادیو دچار وقفه شد. این وقفه تا سال ۱۳۹۴ ادامه یافت، تا اینکه به دعوت مریم بابایی وارد شبکه رادیویی صبا شدم و مسیر تازهای در حرفهام آغاز شد. پس از آن همکاریهای من در رادیو گسترش پیدا کرد و در شبکههای مختلفی از جمله رادیو جوان، رادیو سلامت و رادیو اقتصاد برنامههای متنوعی را اجرا کردم. با این حال بخش عمده و شاخص فعالیتهای من در رادیو صبا رقم خورده است؛ جایی که برنامهای مانند «صبح صبا» که از قدیمیترین برنامههای این شبکه است جایگاه ویژهای در کارنامه من دارد. علاوه بر حضور در برنامههای مختلف تجربههای جشنوارهای نیز برایم افتخاراتی بههمراه داشت. در جشنواره پژواک سال پیش موفق به دریافت جایزه شدم و همچنین در چندین جشنواره دیگر از جمله «زیر چتر لبخند» جوایز ارزشمندی کسب کردم. رادیو برای من تنها یک رسانه نیست بلکه یک هنر و یک احساس است. ارتباط عمیق و صمیمانهای که با مخاطب برقرار میشود، تخیل گستردهای که در آن موج میزند و فضایی که به خلاقیت بیپایان مجال میدهد، از این رسانه پدیدهای جاودانه ساخته است. برخلاف بسیاری از رسانههای دیگر، مخاطبان رادیو بهطرز خاصی وفادار، دقیق و فرهنگی هستند. آنان در جستوجوی آموختنهای عمیق، شنیدنهای دقیق و ارتباطی واقعی هستند. هرچند که تکنولوژی تغییر میکند و شکل رسانهها دگرگون میشود اما ارتباط انسانی که در رادیو شکل میگیرد، چیزی است که هیچگاه جایگزین نخواهد شد. صدا و احساسی که از آن ساطع میشود و همچنین گرمایی که در آن وجود دارد، رادیو را برای همیشه متمایز و محبوب نگه خواهد داشت.